خوش به حال آنکه در بدو شروع سال خود

نيک گرداند به فعلي سر به سر احوال خود

برترين فعل زمان باشد دعا بهر ظهور

بعد از آن دارد دعاي حضرتش دنبال خود

مرحبا بر آن کسي که ذکر يا مهدي به لب

در همان لحظه بگيرد عيديِ امسال خود

در عددِ ابجدِ نامِ حسن

سنّ کمِ فاطمه پيدا بُود

ارادت عجيبِ او به مادر

ز قبرِ خاکيش هُويدا بُود

تا کي دهي رأي و نظر بر اين و بر آن /تا کي همه دور از رخ دلجوي جانان

زشت است ديگر حضرت مهدي غريب است /درياب مولا و امام خود مسلمان

رأي و نظرهامان همه دور از رضايش /آيا نبود،برگ رضايش روحِ ايمان؟

دشمن به بازي ميدهد افکار ما را /ما هم ميان خواب خوش در بين طوفان

طوفان غم يعني هزار و يکصد و هشتاد سالي /مولاي عالم هرشبش شام غريبان

اسلام ما پر گشته از کبر و سليقه /در بين ما ويران شده معنايِ قرآن

قرآن دهد ما را خبر بر آل حيدر /در اين زمان مهديِ او آقاي دوران

در قلب خود مهر امامت را بپرور /باشد مطيعِ مهدي زهرا مسلمان

عبد اميرالمؤمنين باش و ائمه /تا کي دهي رأي و نظر بر اين و بر آن

پشت در زد ناله اي از ضربت آن بي حيا

ناله اش اين شد،عزيزم،جان من، مهدي بيا

مادرت را دشمنان،از حب حيدر ميزنند

اي عزيزم انتقامم را بگير از اشقيا

حرف دل دارد عزيز مرتضي، آن گُلِ نشکفته حال /با عليِ اصغر آن، شش ماهه که زد، بال بال

خوش به حالت اي علي آغوش مادر رفته اي /حسّ خود را با تبسم ها و اشکت گفته اي

خوش به حالت خنده ي باباي خود را ديده اي /از جمالِ حضرت عباس خنده چيده اي

در کنارت چون رقيه همدم و هم بازيت /بعد گريه مادرت هردم نموده نازيَت

خوش به حالت باعث لبخند مادر بوده اي /در ميان دست هاي مادرت آسوده اي

خود که ميداني چه بر روز من آمد پشتِ در /اي علي با کينه زد او پايِ خود را سمت در

ميخِ در پهلوي مادر را شکست و پاره کرد /ضربه ي آن پست، باباي مرا بيچاره کرد

بعد ضربه کنده شد در ،مادر من زيرِ در /در هجوم اشقيا ،شد ناله هايش بي ثمر

من ميان آن هجوم اشقيا پر پر شدم /اولين قرباني مولاي خود حيدر شدم

اي علي در حقّ ما ظلم و ستم بسيار شد /سهم مادر هاي ما بس خنده ي انظار شد

ناله هاي مادرم زهرا و مام تو رباب /کرده از اندوه، قلبِ نوکرانِ ما کباب

گشته آرام دلم ذکر و دم يا مهديِ اين نوکران /هر که باشد خادمش،باشد ميان عاشقان

اي که باشد افتخارت نوکري بچه هاي مرتضي /من شفيعت ميشوم، در خوف آن روزِ جزا

آخر مگر زن هم بگيرد رو ز شوهر

زهرا گرفته چند ماهي رو ز حيدر

آن ضربت دست عدو در بين کوچه

حتي گرفته نور را از چشم مادر

آندمي که منتقم آيد به جنگ دشمنان

حضرت عباس باشد،لشکر صاحب زمان

برق چشمان ابالفضل علي کافي بُود

تا شود نابود و ويران لشکر اهريمنان

کاش روزي بشود رأيِ همه يا مهدي

هر چه خير است پس از آن به ثمر مي آيد

هر چه ما پشت کنيم،دور شويم از برِ يار

پاکي و عشق و محبت برود،خوف و خطر مي آيد

واي اگر فعل کسي باعث اندوه و فغانش گردد

بَرِکت از کفِ او ميرود و نحس و شرر مي آيد

عشق مهدي چو عسل نه،که معناي خوشي است

عاقبت غيبتِ آن منجي و موعود به سر مي آيد

همه ي زندگيت وقف گل نرگس کن

برکات و خوشي و رزق به هر شام و سحر مي آيد