سرّ اشک و ندبه هايم را که ميداني ز چيست

اين غروب جمعه ها باشد دليل حال من

ناسپاسي ناکنم،خوش باشم از اين گريه ها

تا نگاه تو بتابد ،خوش بُود احوال من

تو کرم فرما نگاهت را ز اين دل برمتاب

هر چه باشد دوستت دارم، همه اقبال من

گر نباشد عشق تو،اين زنده ماندن را چه سود

عشق من مهدي زهرا،منشأ هر فضل و جود

عشق بر بازي گرفته شد ميان مردمان

شد کلام هر هوس باز و اسيرِ لقمه نان

معني و مفهوم عشق باشد همين

نوکريِ آسْتانِ حضرتِ صاحبْ زمان

به تن کن مشکي ماتم، بياور شال ماتم را

که قطب عالم امکان عزادارِ غمِ زهراست

مبادا طعنه اي سُستت کند در راه محبوبت

که عالم زير اقدامِ کنيزِ فاطمه، اَسماست

رها کن حرف مفت منکرين اين مناقب را

که کلّ لذّتِ دنيا ،گدايي درِ مولاست

اميرالمؤمنين خود هم اسير نام زهرا بود

و حالا چشم مهدي خيره بر باقيِ هيزم هاست

خداوندا رسان آن منتقم ،منجي عالم را

که ذکرم العجل يا رب به حقّ زينب کبراست

و هر که نوکري خود کند نذر ظهورِ عشق

بداند نوکري او هميشه وصلِ بر درياست

باز هم يک شب جمعه،باز هم ياد حرم

نوکري و اين فراقش به خدا ميچسبد

فاطمه راهي گودال شده، با مهدي

علتش ناله زهراست که دل ميلرزد

زندگيت بفروشي و شوي زائر عباس و حسين

لذتش بر همه اموال جهان مي ارزد

زيبا ترين گل زهرا بيا بيا

اي مقتداي مسيحا بيا بيا

با بودنت غم دلها شود تمام

اي رافع همه غم ها بيا بيا

قلبمان پر از اندوه ، حال و احوالمان پر از وحشت

يا اباصالح المهدي، پس قدم رنجه کن ببر ذلت

ما که سربارتان هستيم،ولي بازهم دعا گويي

تو بيا چشان بر ما، عشق پاک و پر از عزت